J a z z m a R a z z
recensies door Kees Schreuders
Cory Henry een man met een missie
Cory Henry - The Revival
TivoliVredenburg | Cloud Nine, Utrecht, 20 mei 2016
door: Kees Schreuders
fotografie: Ron Beenen
​gepubliceerd in: Draai Om Je Oren
The Revival is het duo-project van toetsenist Cory Henry en drummer Taron Lockett. Het project is een hommage aan het Hammond-B3-orgel en de gospeltraditie.
Henry gaat ons voor in een muzikale opwekkingsdienst die je met een goed gevoel naar huis wil laten gaan. Hij beschrijft het zelf graag als: sounds that make you happy.
Achteloos trapt hij zijn schoenen uit en met twee verschillende sokken kruipt hij achter de pedalen en toetsen van zijn orgel. Hij bespeelt dit instrument al sinds zijn kindzijn, en voor deze avond heeft hij ook nog een Moog, een Kronos Korg en een vleugel ter beschikking.
​
Henry is naast begenadigd muzikant een bevlogen entertainer en wil de zaal voor zich winnen. Het publiek blijkt gretig en heeft nauwelijks aansporing nodig om te participeren. Zo wordt het overbekende brugrifje van Stevie Wonders Sir Duke ongevraagd direct mee gezongen.
​
Hij gebruikt de gospel-ingrediënten om mensen te bezielen met zijn muziek. In die zin roept het Ray Charles in herinnering die door de kerk verguisd werd als heiligschenner toen hij kerkelijke gospelmelodieën en -ritmes gebruikte in zijn seculiere rhythm-and-blues-repertoire, wat later soul werd genoemd.
Tegenwoordig speelt dat natuurlijk niet meer en Henry maakt gospel van songs die in zijn optiek muzikaal of inhoudelijk iets te vertellen hebben. Zo stonden deze avond op het programma: Watermelon Man, d’Angelo’s hommage aan Prince - How Does It Feel -, Dylan’s Blowing In The Wind, Corea’s Spain en Donny Hathaway’s A Song For You.
Allemaal gericht op beroering met een rooskleurige groove.
Elk optreden kent zijn eigen repertoire. Want vaak begint hij te spelen zonder specifiek nummer in gedachten en gaat hij door totdat hij flarden speelt die hem ergens aan doen denken. Vervolgens bouwt hij dan met kleine erupties herkenning de song op, zonder deze integraal te spelen.
Hij gebruikt licks en rifjes uit het nummer om mee te variëren en improviseren. Hij maakt veel gebruik van de call-&-response-techniek uit de blues en gospel. Hij gaat op die manier het muzikale gesprek aan met zichzelf, z’n collega op het podium of met het publiek. Hij houdt dit vaak aan tot hij in een soort roes komt die hem verder voert.
Dit is geen hard edge avontuurlijke muziek met technisch hoogstandjes of instrumentale bravoure, maar muziek die spannend en broeierig kan zijn maar je vooral wil voorzien van een lekker shot optimisme. Hij wil zijn zonnig gekleurde kijk met je delen en gebruikt zijn enthousiasme en humor als middel in om dat voor elkaar te krijgen.
In die zin is dit geen concert maar een dienst die wordt voorgegaan door de eerwaarde mr. Cory FeelGood. Soms neigt het naar clownesk maar Henry weet gelukkig te doseren. En zijn kompaan Taron Locket is daarbij de gedroomde partner, die feilloos aanvoelt waar Henry heen wil en hem op scherp kan zetten en waar nodig weet te prikkelen.
Is daarmee alles gezegd? Jazeker en… missie geslaagd!
Deze zomer treffen we Cory Henry in de gelederen van Snarky Puppy en met The Funk Apostles op het North Sea Jazz Festival.
En 5 okt speelt hij met zijn Funk Apostles in Paradiso-Noord