Bimhuis Amsterdam, 10 mei 2012 

beeld: Thomas Huisman

door: Kees Schreuders

gepubliceerd in: Jazzenzo

 

Om hun inmiddels derde album ‘Voids, Echoes and Whispers’ te presenteren, stond de Marzio Scholten Group in de Amsterdamse jazztempel. De band trapte meteen af met het bij de International Songwriting Competition 2011 eervol vermelde ‘The king is dead (Long live the king)’.

Onmiddelijk is duidelijk waar de klasse van Scholten en consorten in schuilt. Fris en originele composities, inventief samengesteld uit motieven ontleent aan pop en rock. Vloeiende melodielijnen, pakkende riffs, licks, solo’s en structuren met tempoverspringingen en themaverschuivingen. Tel daarbij op het gedreven samenspel van een hecht op elkaar ingespeeld ensemble van begenadigde musici, die elkaar over en weer weten uit te dagen en aan te vullen. Het resultaat is muziek die door een variëteit aan patronen en solowerk boeiende spanningsbogen schetst, die je als luisteraar blijven boeien.

 

Scholten zijn spel en klank doen aan de oppervlakte bij vlagen denken aan Pat Metheny, John Abercrombie en Kurt Rosenwinkel, maar heeft een uitgesproken eigen idioom, textuur en signatuur. Met name door de inbedding van zijn fijnzinnige spel in de composities - die allemaal van eigen hand zijn - weet Scholten een eigen, toonaangevend landschap te creëren. Met een horizon van vloeiend atmosferisch tot puntig crescendo.

 

Karakteristiek in het samenspel van de groep zijn de afwisselingen tussen geconcentreerde verstilling en aanzwellende spanningsbogen. Vaak wordt er begonnen met een of meerdere onderhuidse thema’s, die dan fragmenteren in een bevlogen flow. Om uiteindelijk weer te landen in unisono refreinpartijen van gitaar met sax. De spanning ontstaat ook door afwisseling tussen de met finesse gespeelde ballads met ruimte voor kleuring van losse noten en akkoorden, en het bezwerende samenspel in de up-tempo stukken. Het spel met spanningsbogen leidt tot een fascinerend extract van muzikaliteit en inventiviteit.

 

Randal Corsen gaat in zijn pianosolo’s steeds weer op een andere en vaak tegendraadse manier op verkenning uit, en weet op inventieve wijze het maaswerk van het spel te doorkruizen. De vaak kolkende grooves worden met name aangevuurd door het pompende en zuigende ritmetandem met de bezield spelende Stefan Lievestro op contrabas en een altijd popelende Mark Schilders op drums. Met name Schilders’ spel is een lust voor het oog. Hij brengt de spanning steeds tot op het randje, maar weet zich bij voortduring ternauwernood te beteugelen.

 

Saxofonist Yaniv Nachum bewijst zich met name in de unisono-thema’s en in zijn gearticuleerde gespeelde solo’s in de ballads. En als hij de hoge registers bespeelt in de meer dynamische stukken. De mannen verstaan de kunst om hun speelplezier onderling, en met het publiek te delen. En dat werkt aanstekelijk.

 

Nieuw album

Het album ‘Voids, Echoes and Whispers’ wordt door Scholten in eigen beheer uitgegeven, wat ook iets zegt over de onafhankelijkheid waarmee hij opereert. Fraai is het toepasselijke artwork op de hoes en de titels zijn intrigerend. Refererend aan zen, kunst en literatuur: 'A million ways of thinking', 'Oxygen', 'The murals of Seagram' (een verwijzing naar de Seagram murals van Mark Rothko), 'Path to Nirvana', 'Revolution is everywhere'. Marzio Scholten over de titels: ‘Er zit meestal wel een gedachtegang achter. Het moet voor mij ook goed voelen met de klankwereld die ik met een bepaalde compositie wil creëren’.

 

De Marzio Scholten Group lijkt met dit vakkundige album zijn definitieve vorm en idioom te hebben gevonden. ‘Voids, echoes and whispers’ en de cd-presentatie daarvan in het Bimhuis liggen op een prettige manier in elkaars verlengde. Een gedreven groep musici die aan de hand van boeiende, uitgesproken composities van zacht sudderend tot popelende crescendo, een creatief muzikaal avontuur weten te vertolken.

 

• www.marzioscholten.com