Renaud García-Fons en Ultra High Flamenco
i.h.k.v. De Flamenco Biënnale 2015

TivoliVredenburg, Utrecht, 29 jan. 2015

fotografie: Maarten Mooijman

door: Kees Schreuders 

​gepubliceerd in: Draai om je Oren

 

Dat muziekpaleis TivoliVredenburg een prima festivallocatie kan zijn, blijkt tijdens deze door de Flamenco Biënnale geprogrammeerde avond. Allereerst een documentaire* in Cloud Nine over Renaud García-Fons, de ‘artist in residence’ voor deze vijfde editie van de biënnale. Gevolgd door een optreden van zijn kwartet in Herz. In de pauzes worden Plein 6 en de Cloud Nine Club gebruikt voor muzikale intermezzo’s. Uiteindelijk rondt Ultimate High Flamenco in Cloud Nine de avond af.

 

Renaud García-Fons kwartet

Het spel van deze virtuoze meester op de contrabas kenmerkt zich door een compleet eigen geluid en wijzen van spelen. Door een vijfde snaar aan het instrument toe te voegen en zijn beheersing van een reeks pizzicato- en strijktechnieken, krijgt het instrument en zijn spel een veel wijdere scoop aan spel- en klankscharkeringen. Voeg daar zijn heldere en articulerende toucher aan toe en je hebt een maestro die de bas aan zijn typische dienende rol weer te onttrekken en als volwaardig een plaats op de voorgrond weet te geven.

Met dit ‘La Linéa del Sur’-kwartet met accordeonist David Venitucci, gitarist Kiko Ruiz en percussionist Pascal Rollando volgen we de contouren van de Middellandse Zee. García-Fons mengt op een pakkende wijze allerlei invloeden uit de diverse landstreken in zijn composities, waarin altijd wel opzwepende Flamenco-motieven of -structuren verweven zitten.

Vaak zijn de meanderende en prettige composities tegelijkertijd een platform om een bepaalde speltechniek te etaleren. De virtuositeit van García-Fons imponeert in eerste instantie zeker maar bereikt ook snel een verzadigingspunt. Zijn vakkundige begeleiders krijgen bij toerbeurt voldoende ruimte om te soleren. En het samenspel zit ook goed in elkaar, maar het ontbreekt aan uitdaging. Dit kwartet heeft alle kwaliteiten in huis heeft om elkaar muzikaal uit te lokken en de routine te ontstijgen.

Maar deze avond schuurt of wringt nergens en daarom wordt het nooit echt spannend. Veel plichtmatige virtuositeit waardoor het nooit meer dan de som der delen wordt. Vakkundig weten ze het publiek een goede avond te bezorgen, maar door iets minder op zekerheid te koersen, zou het allemaal wat avontuurlijker en spannender gemaakt hebben.

 

La Linéa del Sur-concert op YouTube: >>>

*trailer documentaire ‘Beyond the double bass’: 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ultra High Flamenco

Voor deze gelegenheid werd dit Spaanse kwartet op initiatief van de biënnale gevraagd om samen met pianist Tony Roe, klarinettist Maarten Ornstein en altviolist Oene van Geel een programma voor te bereiden. Zonder elkaar te kennen kropen de Nederlanders en de Spanjaarden vier dagen de repetitieruimte in en gingen met elkaar aan de slag**.

Het gezelschap betreedt amicaal en glimlachend de bühne en wat volgt is een smakelijke en avontuurlijke hutspot van jazz en flamenco. De heren hebben elkaar blijkbaar weten te vinden. Soms wat ongestructureerd maar met veel avontuur wordt er altijd wel weer een rode draad ontdekt waarmee verder geweven kan worden. Onderling wordt er veel naar elkaar gekeken om in de gaten te houden waar het geheel heen lijkt te gaan. Vooral de violisten Oene van Geel en Alexis Lefèvre hebben schik in het elkaar uitdagen en af te wachten waar ze weer verder met elkaar kunnen optrekken. Wat meer op de achtergrond spelen Tony Roe en gitarist José Quevedo ‘Bolita’ elkaar over en weer akkoorden toe om mee verder te bouwen .

De Spanjaarden zoeken soms vragend elkaars blik op en het zijn dan vaak bassist Pablo Martin en percussionist Paquito González die met bravoure weten door te pakken.

Voor Oene van Geel lijkt dit ensemble überhaupt een soort speeltuin, waarin hij naast zijn vioolspel, zingt, de palmas meeklapt en tablaritmes praatzingend vocaliseert

Dit gretige ensemble weet je door hun onderlinge wisselwerking en uitwisseling van muzikale ideeën mee te voeren in hun speelse samenspel. Door de aanstekelijke cocktail van popelende improvisaties, elkaar over en weer uit te dagen, enthousiasme, eindigt deze avond met een gevleugeld Olé!

 

**Documentaire over totstandkoming en repetities van het ensemble

http://www.vpro.nl/vrije-geluiden/vg-tipt/2015/Januari/6.html