LantarenVenster Rotterdam, 17 oktober 2015

beeld: Louis Obbens

door: Kees Schreuders

gepubliceerd in: Draai om je Oren

 

Hun albumtitels bieden een goed aangrijpingspunt als we willen weten wat het Shai Maestro trio ons met hun muziek wil zeggen. Untold stories. Verhalen vertellen die we nog niet kennen of nog niet bestaan. Als dat een uitgangspunt is ga je gebaande paden uit de weg en moet je jezelf op scherp kunnen zetten. Road to Ithaca verwijst naar Homerus’ mythe waarin Odysseus op weg naar huis, zijn Ithaca in zicht krijgt, maar bijna aangekomen ontglipt het hem steeds en moet hij weer een andere route naar huis zoeken. Uiteindelijk is het verhaal een metafoor voor de ontdekking dat de reis belangrijker is dan het bereiken van de bestemming.
Dit zijn blijkbaar de intenties en mentaliteit van dit trio. Dat belooft wat.

 

De Israëlische pianist Shai Maestro vertelt vooraf, dat ze nooit een setlist maken en daarom even de tijd nemen om op elkaar en de energie van de avond af te stemmen. Na een moment van geconcentreerde stilte, werpen ze elkaar wat aarzelende blikken toe en opperen murmelend wat ideeën. Maestro begint voorzichtig met het strooien van wat breekbare noten en flarden melodie. Langzamerhand vult hij met zijn boetserende spel de ruimte en komt er verhaal in zijn spel en wordt het zijn medemuzikanten duidelijk waar en hoe zij kunnen insteken. Als de drie elkaar vinden ontstaat er vaak een groovend thema dat, of explodeert zodat de kaarten opnieuw geschud worden, of iemand start met het ontrafelen van het thema en duwt het een nieuwe richting op.

Tekenend is het gretige zoeken naar uitdagende variaties en melodische lijnen. Op routine spelen is geen optie en elkaar steeds weer opnieuw ‘treffen is het devies. Waarschijnlijk klinkt dit trio, dat met veel camaraderie en geestdrift al zo’n vier jaar samenspeelt, daarom nog steeds zo fris.

 

De in New York wonende Maestro is 28 jaar oud en maakte een vliegende start als de vaste pianist bij bassist Avishai Cohen, maar ook in het kwartet van drummer Mark Giuliana.

Hij startte vervolgens met wrikbare muziek, die niet leunt op perfectie maar op onvoorbedachte zelfexpressie en samenspel, als uitgangspunt zijn eigen trio.

Het trommelwerk van Zyv Ravitz is de hele avond nadrukkelijk aanwezig. Hij wil graag vertellen en gehoord worden. Zijn opzwepende dynamiek met polyritmische texturen zijn zeer bepalend voor het temperament van deze formatie. Met name de momenten dat hij en Maestro in dialoog gaan zijn scherp op de snede.

Bassist Jorge Roeder is meer de stille kracht in het geheel en zoekt consoliderend naar verbinding, maar mengt zich bij tijd en wijle toch op eigen wijze in de conversaties van zijn medemusici.

 

Onwillekeurig dringt de vergelijking met E.S.T. zich op, die weliswaar gebruik maakte van een iets andere idioom, maar met eenzelfde soort bezwerende intensiteit speelden.

Dat dit trio een missie heeft, wordt duidelijk als Maestro bij de tweede toegift vrij uitgebreid stil staat bij de inspiratie voor de compositie ‘When You Stop Seeing’. Voor hem ontstaan alle conflicten, zoals ook in zijn vaderland: when you stop seeing people as people. Hij beseft dat hij als muzikant weinig kan doen, maar wil zijn bescheiden invloed zeker gebruiken en zet het apotheotische nummer in. Met name als Ravitz stil met gesloten ogen achter z’n kit zit en woordloos hunkerend lange noten zingt, en zelfs als alles is stil gevallen in zijn eentje nog verder neuriet… kippenvel!. 

 

• http://shaimaestro.com