LantarenVenster, Rotterdam, 3 november 2012
beeld: Maarten Mooijman 
door: Kees Schreuders

​gepubliceerd in: Jazzenzo

 

Als Mike Mainieri & Northern Lights treedt hij aan, vibrafonist Manieri. Op een podium met een select gezelschap Noorse musici, onder wie de meesterlijke Arild Andersen op contrabas. Voor het repertoire wordt naast eigen composities van de verschillende bandleden, ook geput uit klassiekers als ‘Nature Boy’, ‘Naima’ en ‘Flamenco Sketches’. Maar eveneens uit werk van gitarist/componist Marnix Busstra, in wiens kwartet Mainieri ook speelt.
 

Mike Mainieri was grondlegger van de legendarische fusion-jazzformatie Steps Ahead. Een, in wisselende allstar-bezettingen spelend ensemble, met onder andere Michael Brecker op saxofoons en EWI (Electric Wind Instrument). Eind jaren tachtig verliet Brecker de band en werd zijn plaats ingevuld door de Noor Bendik Hofseth. Deze introduceerde Mainieri in de Noorse jazzscene. Wat in 2006 resulteerde in het album ‘Northern Lights’, waarin Mainieri zich omringde met een keur aan jazzmusici uit Noorwegen. Met onder andere Bugge Wesseltoft op toetsen.

Intens
Met een geschakeerd palet van fusion en Nu-jazz musiceren Mika Manieri & Northern Lights deze avond intens en met een ingehouden flow. Met name Wesseltoft die zich dienend opstelt, is smaakmaker en zorgt voor avontuurlijke pepertjes. Hij weet met tegendraadse harmonieën, samples van zijn medemuzikanten en ambient-elektronica gedoseerd te verstoren en verstrooien. In Andersen vindt hij een gewillig oor en partner voor die avontuurtjes.

De contrabassist weet virtuoos melodielijnen ritmisch te ontleden. Zijn karakteristieke speelwijze waarin hij bijna als een toetsenist zijn instrument bespeelt in combinatie met de klank van zijn bas, maken zijn spel spannend en zeer herkenbaar.

De derde smaakmaker is drummer Audun Kleive. Hij is niet iemand van het grote gebaar, maar speelt subtiel, gedreven en doeltreffend. Zijn spel vormt de polsslag van de avond. Minutieus en inventief met een onderhuidse impressionistische schwung, die van begin tot eind weet te boeien.

Tenorsaxofonist Bendik Hofseth speelt degelijk, maar houdt zich letterlijk en figuurlijk wel erg afzijdig. Hij weet alleen indruk te maken met een solo in een eigen compositie. Mainieri verstaat natuurlijk zijn vak en instrument en speelt gedegen partijen en solo’s, maar zonder veel chemie met z’n medemuzikanten. Daardoor komt zijn spel en dat van Hofseth geïsoleerd te staan van het geheel. Het is laatste optreden van een tour van drie weken, dus wellicht dat dit een rol speelt.

Raar moment
Een raar en misschien wel tekenend moment doet zich voor, als Mainieri na een solo-toegift besluit dat hij ‘Flamenco Sketches’ nog een keer wil spelen. Er worden opnames van de avond gemaakt en hij vindt dat zijn spel niet goed uit de verf was gekomen. Daarom wil hij graag een duet met Arild Andersen. De bandleden snappen niet precies wat en waarom, maar zetten professioneel in. Wat echter niet leidt tot het gewenste duet.

Het trio Wesseltoft, Andersen en Kleive is een lust om te zien en horen. Mainieri en Hofseth bleven helaas teveel aan de zijlijn.

 

• Mike Mainieri