David Peña ‘Dorantes’ Quartet

Lantaren/Venster, Rotterdam, 22 januari 2011
door: Kees Schreuders

​gepubliceerd in: Jazzenzo

 

We kennen voorbeelden van de invloed van het Spaanse cultuurgoed op de jazz, zoals de albums Sketches of Spain, My Spanish Heart en Light as a Feather. David Peña speelt als rechtgeaarde Andalusiër flamenco piano met lossere op de jazz gebaseerde improvisaties en klankkleuren. Hij rekt de grenzen van de flamenco ook op door invloeden uit Noord Afrika en de Balkan te verwerken tot een vrije variant van de flamenco. Zelf noemt Peña het genre Free Jazz Flamenco. Ooit begon hij als gitarist maar wisselde deze in voor de piano en dat is te horen.
 

Het aangekondigde trio met Peña op de piano, de Franse Renaud García-Fons op vijfsnarige contrabas en de Bulgaar Theodosii Spassov op kaval (houten herdersfluit) werd aangevuld met een dienend spelende Tete Peña op percussie (voornamelijk cajon). Het optreden was onderdeel van de Flamenco Biënnale 2011.

Als we spreken over flamenco, hebben we het over temperament, intensiteit en ongegeneerde expressie met een rafelrandje weemoed. Wat niet wil zeggen dat er ongegeneerd gespeeld werd. In tegendeel, het temperament werd vertolkt op een spontane en aandachtige wijze, wat af en toe een aanmoedigend ‘olé’ aan de zaal ontlokte.

Door contrasten tussen salvo’s aan staccato melodieën en de stiltes van ‘thuiskomende’, zalvende akkoorden werd je meegevoerd in het flamenco sentiment. Tempowisselingen, tegenritmes, accentverschuivingen, breaks. Al met al een opzwepend en meeslepend optreden. Waarbij zelfs Miles Davis’ All Blues niet ontkwam aan een interpretatie van dit kwartet.

Spassov weet het spelen op de kaval een nieuwe dimensie te geven door de heesheid van de klank te versterken door af en toe met stemklank de fluit vaak ritmisch aan te blazen. De fenomenale García Fons, met name op gestreken bas en bekend van vele cross-overjazzprojecten en samenwerkingen, kreeg alle kans op bescheiden wijze zijn virtuositeit in te zetten en fraai samen te smelten met het groepsgeluid. Hij speelde onder meer een fascinerende solo door met de strijkstok tikkend op de snaren een Arabisch getinte combinatie van ritme en melodie te schetsen.

De heren wisten ‘de geest’ uit de fles te laten ontsnappen en inspireerden met temperament als trefwoord, waarbij ondergetekende zich aansloot bij de aan de zaal plotseling ontlokte uitroep: muy bien chico!

 

• David ' Dorantes' Peña