TivoliVredenburg|Pandora, Utrecht 27 nov. 2014

beeld: Maarten Mooijman

door: Kees Schreuders 

gepubliceerd in: Draai Om Je Oren

 

Vloeimans kennen we als een muzikale omnivoor, die op volstrekt eigen wijze steeds weer andere projecten aangaat. Blijkbaar is dat zijn manier om zichzelf te blijven uitdagen en nieuwe klankwerelden met zijn trompet te ontdekken.

Tijdens een samenwerking met het Nederlands Jeugd Jazz Orkest leerde hij de jonge Friese gitarist Jorrit Westerhof kennen. In hem herkende hij een origineel talent met een eigen stem en persoonlijkheid. Wellicht was dat de aanleiding om met Gatecrash in combinatie met Westerhof de bühne weer op te zoeken.

 

Het idioom van Gatecrash stamt uit de prille tijd van de jazzrock, toen hier in Nederland bands als SuperSister en Solution ontstonden. Gatecrash gebruikt die klank als springplank om deze te actualiseren en verder te ontwikkelen.

 

Tijdens het begin van de avond constateert Vloeimans dat het publiek nog wat gereserveerd reageert, maar met veel overtuiging zegt hij: dat krijgen we er wel uit!

Zo ontvouwt zich een avond, vol variatie. Wisselingen in tempo, klankvoering en toonsoort. Het spel van spanning en ontspanning telkens opnieuw opbouwen en uit wegbreken, waarbij het terugkerende, unisono-gespeelde motief telkens de rust en ontspanning is voor volgende ronkende escapades.

 

De formatie is een hecht op elkaar ingespeeld en complementerend team. Zo staat het popelend polyritmische spel van drummer Jasper van Hulten naast het bedachtzame, maar o zo onmisbare en inventieve spel van bassist Gulli Gudmundsson. Essentieel ingrediënt in de totaalklank van de band is het percussief en golvende akkoordenspel op de heerlijk gruizig-klinkende Fenderpiano van Jeroen van Vliet. Daarnaast klinken de intensief gespeelde lijnen van Vloeimans’ trompet soms schurend en opzwepend, dan weer verleidelijk en fluisterend. Hij weet als geen ander met lucht de ruimte te beschilderen en je daarbij mee te voeren.  

'Junior' Westerhof speelt ongeïntimideerd en geniet van de speeltuin die hem wordt aangeboden. Naast het reguliere spel op de gitaar, maakt hij gebruik van flageoletten, gekras op de snaren, feedback en allerlei andere subtiele inkleuringen. Z’n solo’s zijn robuust en ronkend. Zijn spel en geluid is divers. Hij zorgt voor nieuwe mengmogelijkheden op het Gatecrash-kleurenpalet.

 

Vloeimans zegt graag dat het musiceren op een gegeven moment niet meer om de kunde van het spelen draait, maar om het ervaren. Hoe sluit je aan op het samenspel van de avond, de klank van het moment en hoe maak je dat deelbaar?

Met dat credo kan de avond pas compleet zijn als musici én publiek participant worden in een energieke Gatecrash-roes. Het uitverkochte Utrechtse Pandora leende zich hier graag en dankbaar voor.

 

Er volgen dit jaar nog optredens in:

06-12 | Bimhuis | Amsterdam

12-12 | Toonzaal | s-Hertogenbosch

13-12 | Lantaren/Venster | Rotterdam

 

N.B. Op 14 december ontvangt pianist Jeroen van Vliet de Buma Boy Edgarprijs 2014.